Karanlık zebanilerini peşime salmıştı.
Bir yudum nefesim,nefessizliğime karışırken,karanlığın beni yutmaması için koşuyordum.
Koştukça ayaklarıma dolanan umutlarım, düştüğüm bu evrenin çamurlu topraklarıyla bulanmış, buradan kurtulmak için çaresizce çare arıyordum. Ardımdan koşan insan ordusu korkumu daha fazla körüklerken, tek çarem……
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Waiting for the first comment……